หญิงงามเมือง

เอื้อเฟิ้อ ภาพประกอบ โดย

วิทยาการคอมพิวเตอร์ประยุกต์-มัลติมีเดีย (CMM) มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี

เมืองพัชรปุระ

ตำหนักพระอัครมเหสี ปัถมาพร

อุแว้ อุแว้

แม่นม สุนทราวรรณ : ประสูติแล้วเพคะ..องค์เหนือหัว

ท้าววิเรณสูรย์ : หญิง หรือชาย..ละ แม่นม

แม่นม สุนทราวรรณ : พระธิดา เพคะ..

***

ตำหนักพระสนมเอก ทองจันทรา

อุแว้ อุแว้

แม่นม ปิ่นสุมาลี : แม่มาลัย..พระโอรส หรือ พระธิดา

ข้า จะได้ไปกราบทูลองค์เหนือหัว

หมอตำแย มาลัย : พระธิดา เจ้าคะ...แม่นม

****

ตำหนักพระอัครมเหสี ปัถมาพร

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ประสูติแล้วเพคะ..องค์เหนือหัว

ท้าววิเรณสูรย์ : หญิง หรือชาย..ละ แม่นม

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา เพคะ..

ท้าววิเรณสูรย์ : หญิง ทั้งสอง เลยรึ..อ่า ไม่เป็นไร..อย่างใด ก็ลูกข้า ทั้งนั้น

***

ตำหนักใหญ่ 

ที่ประทับ ท้าววิเรณสูรย์ 

ท้าววิเรณสูรย์ : ท่านปุโรหิต เราจักทำพิธีรับขวัญลุกหญิงทั้งสอง

พร้อมทั้งจำหลักชื่อ ในพระสุพรรณบัฏ 

ให้แก่พวกนางด้วย

พระธิดา อันประสูติแต่ พระอัครมเหสี ปัถมาพร 

เราจักให้ ทรงพระนามว่า ...ศรีสุดาอำไพ

ส่วน พระธิดา อันประสูติแต่ พระสนมเอก ทองจันทรา

เราจักให้ ทรงพระนามว่า ...เพลินพิศจิตราลัย

***

10 ปี ผ่านไป

พระโอรส พระธิดา ในท้าววิเรณสูรย์

ต่างก็ทรงเจริญพระชันษา

****

ตำหนักพระสนมเอก ทองจันทรา

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกหญิงของแม่ เจ้านับวัน ก็มิอาจหาใครงามได้เทียมทัน เจ้า

ปีนี้ เจ้า 10 ชันษา แล้วใช่หรือไม่...จ้ะ คนดี

แม่ว่า..เจ้าควรจะต้องร่ำเรียนวิชาไว้คุ้มกันตนเองแล้วนะ

เจ้าต้องการเรียนกับแม่เฒ่าคนใด ในสกุลของเรา

แม่จักได้นำท่านผู้นั้นมาอบรมให้แก่เจ้า..ลูกหญิงของแม่

เพลินพิศจิตราลัย : แม่เฒ่าอุไรวรรณา เพคะ..เสด็จแม่

พระสนมเอก ทองจันทรา : ดีจ้ะ..ท่านก็เคยเป็นครูของแม่..มาก่อน

ท่านเชี่ยวชายการใช้ยาพิษ เป็นที่หนึ่ง เชียวนะลูก

เจ้าต้องตักตวงวิชชาความรู้จากท่านมาให้ได้มากที่สุด นะจ้ะ

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกต้องการเรียกตัวแม่เฒ่า มาในวันนี้ได้หรือไม่เพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : อ่า แน่นอนจ่ะ..ย่อมได้หากเป็นความประสงค์ของเจ้า

ผู้เป็นแก้วตาดวงใจของแม่

...เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่า..ทุกอย่างต้องเป็นความลับเฉพาะ สกุุลสายสินีของเรา เท่านั้น

หากความนี้..ล่วรู้ไปถึง เสด็จพ่อของเจ้า หรือพระอัครมเหสี

พวกเราทุกคน..อาจจักต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบาก..รู้ไหมจ้ะ ลูกแม่

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกทราบดีเพคะ..เสด็จแม่..ลูกจักจำใส่เกล้าไว้เป็นอย่างดีเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : ดีมากจ่ะ..เพลินพิศ..ลูกรักของแม่

****

แม่เฒ่าอุไรวรรณา : ถวายพระพร..พระสนมเอก และพระธิดา เพลินพิศจิตราลัย เพคะ..

นานแล้ว..ที่หม่อมชั้นไม่ได้มาเฝ้า..หม่อมชั้นนึกว่า ชาตินี้คงจักมิมีโอกาสเช่นนี้อีกแล้ว

ขอบพระทัยมากเลยเพคะ..ที่พระสนมเอก ยังไม่ลืมหญิงชรา เยี่ยงหม่อมชั้น

พระสนมเอก ทองจันทรา : โถ..แม่เฒ่า..อย่าเพิ่งใจน้อยสิจ้ะ..

ก็ข้า..เกรงว่า ท่านจักงานยุ่ง จึงมิกล้ารบกวน..อีกอย่างท่านก็มีลูกศิษย์มากพอดู อยู่แล้ว

ข้า..ก็เกรงว่า..หากพวกเรา นัดเจอกันบ่อย ๆ อาจเป็นที่ครหา สิจ้ะ..

แม่เฒ่าอุไรวรรณา : เรื่องเก่านะหรือเจ้าคะ..

เรื่องที่พระสนมเอก มณีวิสุทธิ์  ทรงสิ้นพระชนม์ กระทันหัน นะหรือเพคะ...

พระสนมเอก..น่าจะรู้จักฝีมือในการทำงานของหม่อมชั้นดีนะเพคะ..

ว่า เรียบร้อยเพียงใด..555

พระสนมเอก ทองจันทรา : จ่ะ..ข้าเชื่อฝีมือแม่เฒ่า..อยู่แล้ว 555

เพลินพิศจิตราลัย : สนทนากระไรกันรึเพคะ..เสด็จแม่..หัวเราะกันลั่นตำหนักเลย

แม่เฒ่า มาตั้งนาน เหตุใด ไม่ให้แม่นม ไปตามลูกละเพคะ..

พระสนมเอก ทองจันทรา : พอดี แม่คุยกับแม่เฒ่า..เพลินไปหน่อยนะจ่ะ

ขอโทษด้วย..

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกมาทันได้ยินชื่อ พระสนมเอก คนหนึง

พระนามว่ากระไรนะเพคะ..มณี..มณี อะไร นี่แหละเพคะ..

ในวังของเรา เคยทีพระสนมเอก อีกองค์ด้วหรือเพคะ..เสด็จแม่

แล้วเหตุไฉน..ลูกมิเคยทราบมาก่อนเลยเพคะ

แม่เฒ่าอุไรวรรณา : หม่อมชั้น..เล่าเรื่องเมืองอื่นให้พระมารดา ฟังนะเพคะ

พระธิดา อย่าสนใจเลยนะเพคะ..

นี่นะหรือ..พระธิดา เพลินพิศจิตราลัย..งามกว่าพระธิดาองค์ใด ๆ สมคำเล่าลือจริง ๆ

เพลินพิศจิตราลัย : โถ..แม่เฒ่า..เดี๋ยวข้าก็ตัวลอยกันพอดี เจ้าคะ

แม่เฒ่าอุไรวรรณา : พระธิดา..อยากร่ำเรียนวิชชายาพิษ หรือเพคะ

เช่นนั้นวันนี้..หม่อมชั้น มีของขวัญมามอบให้แก่ ลูกศิษย์ด้วเพคะ

ยาพิษตัวนี้..ไร้สี ไร้กลิ่น ไร้รส...ไร้สารตกค้างใด ๆ ให้จับได้เลยเพคะ

เพลินพิศจิตราลัย : จริงหรือ..แม่เฒ่า..น่าลองเสียจริง..ขอบคุณเจ้าคะ 

พระสนมเอก ทองจันทรา : เก็บรักษาไว้ดี ๆ นะจ้ะ ลูกหญิงของแม่

เพลินพิศจิตราลัย : เพคะ..เสด็จแม่

***

พระตำหนัก เจริญภิรมย์

พระราชอุทยานหลวง ภิรมย์สวรรค์

สถานที่ซึ่งเป็นที่วิ่งเล่นของ พระโอรส พระธิดา

ในวังหลัง

เพลินพิศจิตราลัย : พี่หญิงเพคะ..น้องมีมะม่วง..จากข้างนอกมาฝาก เพคะ

ศรีสุดาอำไพ  : พี่ขอบใจน้องหญิง มากเลยนะจ้ะ..

พี่ดอกทอง..เจ้า นำไปให้โรงครัวปลอกมาแบ่งกันกินเถอะจ้ะ..

ดอกทอง : เพคะ พระธิดา..รอประเดี๋ยวนะเพคะ

***

ครึ่งชั่วยาม

ต่อมา

ดอกทอง : มาแล้วเพคะ พระโอรส พระธิดา...มะม่วงสุก หวานฉ่ำ 

เชิยเสวยเลยนะเพคะ

ศรีสุดาอำไพ  : อ่าวแล้ว..น้องหญิงเพลินพิศ..ไปไหนเสียแล้ว

เพลินพิศจิตราลัย  : หม่อมชั้น..มาแล้วเพคะ..พี่หญิง

(ขณะที่พระโอรส พระธิดาทุกองค์ เสวยไป เล่นไป

ก็เกิดเหตุการณ์ ไม่คาดฝัน)

ดอกทอง : พระโอรสสรวัตร...เป็นอันใด ถึงทรงมีพระอาการชัก..หมดพระสติ

อ่าว...พระโอรส พระธิดา องค์อื่น ๆ ก็เป็นเช่นกัน...

แย่แล้ว..ทหาร...ไปตามหมอหลวง มาที่นี่ ทีเถิด..

พระโอรส พระธิดา ทรงพระประชวร

พระธิดาศรีสุดา เพคะ..พระธิดาเพลินพิศ เพคะ..

พระโอรส....

***

ตำหนักใหญ่ 

ที่ประทับ ท้าววิเรณสูรย์ 

ท้าววิเรณสูรย์ : ท่านหมอหลวง..ท่านมัวแต่ทำอันใดอยู่

ลูก ๆ ของเรากำลังจะตายกันหมด อยู่แล้ว...

ผู้ใดอยู่ในเหตุการณ์..อีดอกทอง

นะรึ ที่มันอยู่ในที่นั้น..

ไปนำตัวมันมา บัดเดี๋ยวนี้

ข้า จักซักไซ้ไล่เรียงเอาความจากมัน..เร็ว ขุนวังนรชิต

ขุนวังนรชิต : พระเจ้าข้า..องค์เหนือหัว

***

ท้าววิเรณสูรย์ : มะม่วงนะรึ..จากที่ใด

ดอกทอง : จากพระธิดา..เพลินพิศจิตราลัย เพคะ

พระธิดา ทรงบอกว่า ได้รับมาจากข้างนอกวังอีกทีหนึ่งเพคะ

ท้าววิเรณสูรย์ : ขุนวัง..ไปกราบทูลให้พระสนมเอกมาเฝ้า ข้าในบัดดล

***

พระสนมเอก ทองจันทรา : จริงเพคะ..เป็นมะม่วงจากสวนของขุนวิเศษโกศล

นายอากร ท่าเทียบเรือ..เพคะ เสด็จพี่..

แต่ น้องก็รับทานอยู่นะเพคะ..หาได้มีพิษ อันใด 

แม่นม..ให้เด็กไปนำมาสิ..ข้าจักกินต่อหน้าเสด็จพี่ แล หมอหลวง

ให้เห็นกับพระเนตร พระกรรณ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : เพคะ..พระสนมเอก

***

แม่นม ปิ่นสุมาลี : มาแล้วเพคะ..พระสนมเอก

พระสนมเอก ทองจันทรา : นี่อย่างใดเพคะ..หาได้มีพิษกระไรทั้งสิ้น

แล้วจะมากล่าวหา..มะม่วง ที่น้องได้มา ได้กระไร เพคะ เสด็จพี่

ท้าววิเรณสูรย์ : เช่นนั้น..จะให้ข้า ทำเยี่ยงไรดีละ หมอหลวง

หรือข้าต้องยอมเสียโอรส ธิดา ไปเสียสิ้น

มันช่างเป็นเวรกรรม อันใด หนอ...

พระสนมเอก ทองจันทรา : เสด็จพี่..น้องก็กำลังจักเสีย ลูกหญิง ไป

เช่นกัน..นะหรือเพคะ หาก หมอหลวง ไม่สามารถช่วยได้

ฮือ ๆ ๆ 

น้องก็เข้าใจว่า การที่จักต้องสูญเสีย บุคคุลอันเป็นที่รักไปนั้น

มันช่างโหดร้าย เพียงใด เพคะ เสด็จพี่...

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..พี่ขอโทษเจ้าจริง ๆ

***

นายทหวารบาน : พระอัครมเหสี...เสด็จ...

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : เสด็จพี่..เพคะ..น้องเพิ่งทราบข่าวว่า มีเหตุการณ์ร้ายแรง

เกิดขึ้นกับ ลูกหญิงของเรา หรือเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : ถวายพระอัครมเหสี เพคะ..

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : ไม่ต้องมากพิธีไปดอก..พระสนมเอก

ข้า ได้ยินว่า เป็นผลมาจาก มะม่วงของตำหนักเจ้ารึ พระสนมเอก

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..พี่ว่า มะม่วง คงจักมิใช่ ประเด็นอีกแล้วละ

เพราะ พระสนมเอก..ได้ลองเสวย ให้พี่ ดูแล้วละ

ก็หาได้มีโทษอันใด เกิดขึ้น..

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : น้องว่า..มันต้องมีใครบางคน..คิดไม่ซื่อ เป็นแน่เพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : พระอัครมเหสี..ตรัสให้กระจ่างแจ้ง นะเพคะ

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : หามิได้ พระสนมเอก..เจ้าอย่าได้ร้อนตัวไปเลย

ข้า หาได้หมายถึงเจ้า เสียหน่อย..

ข้า มิมีหลักฐานเอาผิดเจ้า...เจ้าจักร้อนตัว ไปด้วยเหตุอันใดเล่า

พระสนมเอก ทองจันทรา : ขอประทานอภัยเพคะ พระอัคร..มเหสี

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..พี่ว่า วันนี้เราคงต้องรอดูอาการพวกลูก ๆ ไปก่อน

นายทหวารบาน 1 : ขอกราบบังคมทูล..บัดนี้ พระโอรสสรวัตร

ได้สิ้นพระชนม์ลงแล้ว  พระเจ้าข้า...

นายทหวารบาน 2 : ขอกราบบังคมทูล..บัดนี้ พระธิดาศรสุดาอำไพ

ได้สิ้นพระชนม์ลงแล้ว  พระเจ้าข้า...

(ทุกพระองค์ อยุ่ในภาวะตกตลึง ไปชั่วขณะ)

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : ลูกหญิง..ของแม่...ไหน หมอหลวงอยู่ที่ไหน

มาช่วยชีวิตลูกของข้า เร็วสิ..

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..ปัถมาพร..ทำใจดี ๆ ไว้

เอ่า..น้องหญิง ๆ เป็น..ลม

แม่นม..มาดูนายของเจ้าทีสิ..

พานางไปนั่งพักก่อนเถิด

พระสนมเอก ทองจันทรา : เสด็จพี่..ลูกของน้อง อยู่ที่ ตำหนักในอุทยานหลวง

ใช่หรือไม่เพคะ

น้องจักไปที่นั่น..ก่อนที่จักสายเกินแก้..

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง ๆ .. ทองจันทรา...

***

พระตำหนัก เจริญภิรมย์

พระราชอุทยานหลวง ภิรมย์สวรรค์

พระสนมเอก ทองจันทรา : ไหน..ลูกของข้า อยู่ที่ไหน

แม่นม ปิ่นสุมาลี : นั่นเพคะ..พระธิดา ยังบรรทมอยู่ตรงนั้นเพคะ พระสนมเอก

พระสนมเอก ทองจันทรา : ท่านหมอหลวง...ลูกเรา สลบไสลไปนานเพียงใดแล้ว..

หมอหลวง อรุณฤทธา : ประมาณ 4 ชั่วยามแล้ว พระเจ้าข้า พระสนมเอก

***

เพลินพิศจิตราลัย : แหวะ...แหวะ..อ่วก...อ่วก

หมอหลวง อรุณฤทธา : ทรงพระอาเจียน ออกมาให้หมดเถิด พระเจ้าข้า พระธิดา

พิษในตัวของพระองค์จึงจักคลายตัวลงได้

พระสนมเอก ทองจันทรา : ท่านหมอหลวง...ลูกเรา จักปลอดภัย ใช่หรือไม่

หมอหลวง อรุณฤทธา : ข้าพระองค์ ยังไม่อาจทราบได้แน่ชัด พระเจ้าข้า

คงต้องคอยดูพระอาการต่อไปว่า พิษในตัวของพระธิดา จะทุเลาลงหรือกำเริบขึ้นมาใหม่

พระเจ้าข้า...

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกแม่..กินยาถอนพิษอีกหน่อยนะจ้ะ

เจ้าจะได้หาย..นะลูกรัก ของแม่

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา..หม่อมชั้น รู้สึกสงสารพระธิดา เหลือแสน

***

5 ชั่วยามต่อมา

หมอหลวง อรุณฤทธา : พระธิดา..เพลินพิศ ทรงฟื้นแล้วพระเจ้าข้า พระสนมเอก

แม่นม ปิ่นสุมาลี : จริงหรือจ้ะ ท่านหมอหลวง

พระสนมเอก เพคะ

พระธิดา..เพลินพิศ ทรงฟื้นจากพระอาการประชวรแล้วเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : จริงหรือ..แม่นม..ดีสิ

ข้า เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อใด

ไหน ๆ .. ลูกข้า อยู่ไหน

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่..ลูกเหนื่อยจังเลยเพคะ ฮือ ๆๆ

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกแม่..แม่คิดว่า ต้องเสียเจ้าไปเสียแล้ว

ฮือ ๆ ๆ ... สวรรค์ช่างดีกับข้า เหลือเกิน..ขอบพระทัย เทวดาอารักษ์

ที่ทรงปราณีกับข้า..

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา..ทรงมีบุญ เหลือเกินเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : หมอหลวง..ข้า ขอบใจท่านยิ่งนัก

หมอหลวง อรุณฤทธา : มันเป็นหน้าที่ของข้าพระองค์ อยู่แล้ว พระเจ้าข้า

พระสนมเอก มิต้องกล่าวยกย่องพระองค์ ถึงเพียงนั้นดอก พระเจ้าข้า

***

ตำหนักพระสนมเอก ทองจันทรา

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกหญิง..เจ้าช่างร้ายนักนะ

ทำเอาแม่..หัวใจแทบวายตาย

แม่ไม่คิดเลยว่าเจ้า..จะกล้าใช้แผนทำร้ายตนเอง เช่นนี้

แต่แม่ก็สะใจ..ที่พระโอรส พระธิดา องค์อื่น

ตายจนหมดสิ้น 555

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่..ลูกก็ไม่คิดว่า ยาของแม่เฒ่าจะน่ากลัวถึงเพียงนี้

แต่ดีนักนะ..ที่ก่อแม่เฒ่าจะจากไป ครานั้น..ท่านได้ให้ตำยาถอนพิษ แก่ลูกไว้ลองศึกษาดูก่อน

พระสนมเอก ทองจันทรา : กระไร ที่ลูกอมอยู่ในปาก

ตอนที่แม่ไปเจอเจ้า..อมไว้ใต้ลิ้น..

เพลินพิศจิตราลัย : ว่านรางจืดเพคะ

มีสรรพคุณเจือจางพิษ ได้เกือบทุกชนิด

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา..ทรงพระปรีชา เป็นเลิศ

แต่ก็อย่าทรงทำให้พวกหม่อมชั้น เป็นห่วงอีกนะเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : มีอีกเรื่องหนึ่ง ที่แม่กำลังเป็นห่วง..

พระโอรส หาได้ตายสิ้น ทุกองค์

ลูกอย่าลืมนะว่า..องค์รัชทายาท ยังอยู่...ที่ อาศรมพระฤๅษี เทพมงคล

อีก 2 ปี พระองค์ก็จะเสด็จนิวัติพระนครแล้ว..

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกหาได้ลืมไม่ เพคะ เสด็จแม่...