หญิงงามเมือง (4) -- น 28+

พระตำหนัก พระสนมเอก ทองจันทรา

แม่นม ปิ่นสุมาลี : แย่แล้ว..เพคะ พระสนมเอก

พระสนมเอก ทองจันทรา : แตกตื่นราวกับว่า ลูกข้า ไปฉุดผู้ชาย กระนั้นแล..

แม่นม ปิ่นสุมาลี : เป็นความจริงเพคะ...พระพี่เลี้ยง ของพระธิดา

เพิ่งจักมารายงาน หม่อมชั้น เมื่อรุ่งสางนี้เองเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : พวกมัน ว่ากระไรรึ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระพี่เลี้ยง..นำความมาบอก แต่เพียงว่า

เมื่อคืน พระธิดา..หาได้ประทับที่ ตำหนักส่วนพระองคื เพคะ

แต่กลับ ไปบรรทม ที่ตำหนักเจริยภิรมย์ กับ...

พระสนมเอก ทองจันทรา : กับผู้ใด..เจ้าอย่ามัวแต่อ้ำอึ้งสิ 

ข้า ฟังไม่ได้ความกันพอดี..

แม่นม ปิ่นสุมาลี : กับ..องค์รัชทายาท เพคะ..

พระสนมเอก ทองจันทรา : ตายแล้ว..ความทราบถึง องคืเหนือหัว แล้วหรือยัง

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ทราบแล้วสิเพคะ..พวกปากหอยปากปู มันแยะจะตายเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : แม่นม..ข้า จักไปพระตำหนักใหญ่

บัดเดี๋ยวนี้ ให้คนเตรียมเสลียง..เร็วเข้า

แม่นม ปิ่นสุมาลี : เพ..เพคะ พระสนมเอก

****

พระตำหนักใหญ่

ที่ประทับของ ท้าววิเรณสูรย์

ท้าววิเรณสูรย์ : ชายใหญ่..เจ้าทำเรื่องบัดสี เยี่ยงนี้ ได้อย่างใด

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : หม่อมชั้น..รักน้องหญิง เพลินพิศ 

พระเจ้าข้า..เสด็จพ่อ..ลูกจักมิยอมเสกสมรส กับใครทั้งสิ้น

ท้าววิเรณสูรย์ : เจ้าจักให้พ่อทำเยี่ยงไรดี หนา..

จักให้พ่อคืนคำ นั้นจะมิเป็นผลร้ายกับ บ้านเมืองของเรานะหรือ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : หม่อมชั้น..รักน้องหญิง เพลินพิศ 

ท้าววิเรณสูรย์ : พ่อว่า เจ้ากลับไปตรองดูอีครา ได้หรือไม่

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : หม่อมชั้น..รักน้องหญิง เพลินพิศ 

ท้าววิเรณสูรย์ : เจ้าดูแปลก ๆ ชอบกลนะ รัชทายาท...พ่อว่า เจ้าเหมือนคนเมาไร้สติ

ขุนวังนรชิต : จริงด้วย พระเจ้าข้า..องค์เหนือหัว

ท้าววิเรณสูรย์ : ขอให้พ่อปรึกษากับแม่ของเจ้า อีกคราเถิดหนา..

วันนี้เจ้ากลับตำหนักไปพักผ่อนก่อนเถิด..

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : พระเจ้าข้า..

***

นายทวารบาน : พระสนมเอก ทองจันทรา..เสด็จ

พระสนมเอก ทองจันทรา : เสด็จพี่..น้องขอความเป็นธรรม นะเพคะ

น้องหาได้ยอมให้เรื่องนี้..จบลงได้โดยง่าย นะเพคะ

ท้าววิเรณสูรย์ : ทองจันทรา..เจ้าสงบสติอารมณ์ ก่อนนะ

พี่ว่า เรื่องนี้..เป็นเรื่องใหญ่..ต้องอาศัยหลายฝ่าย ช่วยตัดสินใจ

พี่ว่า..เจ้ากลับไปรอที่ตำหนัก ก่อนนะ..

พี่่กำลังจักไป ตำหนักกลาง

เพื่อปรึกษากับ พระอัครมเหสี

ก่อนนะจ้ะ คนดีของพี่..ถือเสียว่า พี่ขอ..เถอะนะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : เสด็จพี่ ต้องให้ความเป็นธรรมกับลูกหญิงของน้อง นะเพคะ

อย่าทรงลืมนะเพคะ..

***

พระตำหนักกลาง ที่ประทับ องค์อัครมเหสี ปัถมาพร

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..ปัถมาพร...เจ้าจะว่า อย่างใด

หากพี่ จักคืนคำ กับ อรุโณทัย เรื่องสู่ขอเจ้าหญิง แก้วกุดั่นวรรณไฉไล

มาเป็น..สะใภ้หลวง นะจ้ะ

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : เสด็จพี่เพคะ...น้องไม่ยอมเด็ดขาด

ถึง..ตาย..น้องก็..ไม่..ยอม

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..ปัถมาพร..อย่าเป็นอันใดนะจ้ะ

หมอหลวง หมอหลวง...เข้ามาเร็ว

พระอัครมเหสี..หมดสติแล้ว...

หมอหลวง อรุณฤทธา : อาญามิพ้นเกล้า...

พระอัครมเหสี.....ทรงเสด็จสู่..สวรรคาลัย...แล้ว

พระเจ้าข้า...องค์เหนือหัว...

ข้าพระองค์...ขอประทานอภัย ด้วยพระเจ้าข้า

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง...........

เจ้าทำไม..ใจร้ายกับพี่ได้ลงคอ...

เจ้าทำไม..จึงจากพี่ไปเร็ว..เช่นนี้

****

ท้าววิเรณสูรย์ : ขุนวัง รับบัญชาจากข้า..

ข้า จักจัดให้มีการพระราชพิธีถวายเพลิงพระศพ 

อย่างสมพระเกียรติ แห่งองค์อัครมเหสี..

ขุนวังนรชิต : รับใส่เกล้า.....พระเจ้าข้า

****

พระตำหนัก พระสนมเอก ทองจันทรา

แม่นม ปิ่นสุมาลี : หม่อมชั้น..ยินดีด้วเพคะ..พระอัครมเหสี

และ ว่าที่พระชายา แห่งองค์รัชทายาท

เพลินพิศจิตราลัย : ดีใจยิ่งแล้ว..เพคะ เสด็จแม่

พระสนมเอก ทองจันทรา : แม่ ก็หาได้เคยคิดว่า ตัวเองจะได้ถึงที่ ตำแหน่ง

พระอัครมเหสี...แม่ดีใจจน บอกไม่ถูกเหมือนกันจ้ะ

เพลินพิศจิตราลัย : เราไปเลือกผ้าสีดำ..และสีสันสดใส

ไว้ใส่ดีไหมเพคะ..เสด็จแม่

หรือว่า จักให้ พวกข้าไท ไปตาม พ่อค้าชาวจีน จัดเข้ามาขายให้ในวัง ดีเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : แม่ว่า..ใจเย็น ๆ ไปก่อน

เจ้าอย่าเพิ่งทำให้ใครรู้ว่า..เราหวังในลาภยศ สิจ้ะ

มันจะดู..มิงาม 555

แม่นม ปิ่นสุมาลี : จริงอย่างที่พระสนมเอก ว่า..นะเพคะ พระธิดา

***

การพระราชพิธีถวายเพลิงพระศพ 

องค์อัครมเหสี ปัถมาพร

ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

***

พระตำหนักใหญ่

ที่ประทับของ ท้าววิเรณสูรย์

ท้าววิเรณสูรย์ :  ท่านอำมาตย์..เราจักจัดงานเสกสมรส อย่างเงียบ ๆ

ให้กับ องค์รัชทายาท...จะไม่มีการประกาศ อย่างเป็นทางการ

เพราะเราไม่ต้องให้เรื่องนี้ ล่วงรู้ไปถึง อรุโณทัย

ขอให้เพียงแต่..ส่งสาสน์ ไปแจ้งว่า เราขอยกเลิกการสู่ขอ

เจ้าหญิง แก้วกุดั่นวรรณไฉไล..

เพราะ รัชทายาทแห่งเรา ต้องไว้ทุกข์ถวายแก่ พระราชมารดา

เป็นเพลา 2 ปี ตามราชประเพณี..แห่ง..พัชรปุระ

เราขอยกเครื่องสินสอดทองหมั้นสะใภ้หลวง

เป็นของไถ่โทษความผิด แห่งเรา

มา ณ โอกาสนี้ ด้วย

มหาอำมาตย์ : รับใส่เกล้า..พระเจ้าข้า

*****

การพระราชพิธีเสกสมรส

ระหว่างองค์รัชทายาท..และ เจ้าหญิง เพลินพิศจิตราลัย

เป็นไปด้วยความเงียบเชียบ

จนทำให้พระธิดา หาได้พึงพอใจในการครั้งนี้

แม้แต่น้อย

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่เพคะ..ลูกน้อยใจ เสด็จพ่อจริงเทียว

ดูเหมือนพระองค์จักมิทรงต้องการให้ไพร่ฟ้าประชาชี..รับรู้ข่าวอันเป็นมงคลนี้ 

เลยนะเพคะ...

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกหญิง..แม่ว่า..เสด็จพ่อคงจักมิต้องการให้เรื่องนี้

ล่วงรู้ไปถึง..พระเนตรพระกรรณแห่ง อรุโณทัย

ก็เป็นได้นะจ้ะ..เจ้าได้ครอบครองทุกสิ่งแล้ว

แม่ว่า..เจ้าก็ยอมเสด็จ สักหน่อยเถิดจ่ะ

เพลินพิศจิตราลัย : เพคะ...ก็เสด็จแม่ ได้ครอบครองตำหนักกลาง

แล้วนี่เพคะ...

(ลูกคงจักมิหยุดแต่เพียงเท่านี้ แน่นอน..เพลินพิศ คิดในใจ)

พระสนมเอก ทองจันทรา : เจ้าดูเปล่งปลั่ง..มิน้ำมินวลขึ้นนะจ้ะ..

อย่าบอกนะว่า..จะมีหลานให้แม่ อุ้มแล้วนะจ้ะ

เพลินพิศจิตราลัย : น่าจักยังนะเพคะ..เพราะรอบเดือนลูกยังมาปกติดี

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ก็อย่างว่า..พระธิดากำลังเจริยพระชันษาขึ้นนี่เพคะ

พระอัครมเหสี...

พระสนมเอก ทองจันทรา : ยังสิ..ถึงข้าจักได้ครอบครองตำหนักกลาง

แต่องค์เหนือหัวก็ยัง หาได้ทรงแต่งตั้งข้า อย่างเป็นทางการ เสียที

เพลินพิศจิตราลัย : อย่าได้ทรงนิ่งนอนพระทัย ไปนะเพคะ

ลูกว่า..เราต้องให้เหล่าอำมาตย์ทูลกับเสด็จพ่อ

เรื่อง..ตำแหน่งองค์อัครมเหสี ที่ว่างลง

***

เป็นไปดั่งที่ เพลินพิศ วางไว้

ทุกประการ...

10 วันต่อมา

ท้าววิเรณสูรย์ ทรงมีพระบัญชาแต่งตั้งพระสนมเอก ทองจันทรา

ขึ้นดำรงตำแหน่งองค์อัครมเหสี อย่างเป็นทางการ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : หม่อมชั้น ดีใจกับพระนาง ด้วยนะเพคะ

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : ขอบใจเจ้ามาก แม่นม

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกขอให้เสด็จแม่ ทรงพระเจริญนะเพคะ

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : ขอบใจเจ้ามากเลยจ่ะ

****

2 ปีต่อมา

ตำหนักพระชายา เพลินพิศจิตราลัย

ในองค์รัชทายาท แห่งพัชรปุระ

อุแว้ อุแว้

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระโอรสเพคะ...พระอัครมเหสี

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : โถ...มาหายาย สิจ้ะ...อุ้ย น่าชัง จริงเทียว

หน้าเหมือนใครกันเอ่ย...

นายทวารบาน : องค์เหนือหัว....เสด็จ

ท้าววิเรณสูรย์ : ไหน..หลายปู่..ขอดูหน่อยสิจ้ะ..น่าชัง น่าดูชม

หน้าตาเหมือนชายใหญ่นะ..

แล้วลูกหญิง..ปลอดภัยดีนะ แม่นม

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ทรงปลอดภัยดีเพคะ..

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : แล้ว..รัชทายาท มิได้เสด็จมาดูโอรส ด้วยหรือเพคะ เสด็จพี่

ท้าววิเรณสูรย์ : พี่ไม่อยากจะพูดถึง ลูกคนนี้แล้ว...วัน ๆ มีแต่ร่ำสุรา เคล้านารี

พี่ระอา เต็มที...

พี่ ดูแล้ว ลูกชายใหญ่..คงจะสติฟั่นเฟือน ไม่สมประกอบ

พี่ เป็นห่วง บ้านเมืองของเราจริงเทียว..น้องหญิง

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : อ่า..จ้ะ...หลานยาย ง่วงแล้วละสิจ้ะ

แม่นม พาพระนัดดา ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ...

แม่นม ปิ่นสุมาลี : เพคะ..พระอัครมเหสี

***

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : หลานคนแรกของเรา พระองค์จักให้ชื่อว่ากระไรดีเพคะ

ท้าววิเรณสูรย์ : ชื่อว่า..วรรณทองพิศอุทัย..ดีไหมจ้ะ

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : เพราะมากเพคะ..มีชื่อของน้องด้วย

น่ารักที่สุด เลนเพคะ..หม่อมชั้น ขอบพระทัยแทน ลูกหญิงมากเลยนะเพคะ

ท้าววิเรณสูรย์ : วังหลวงของเรา ไม่ได้มีเรื่องราวน่ายินดี อย่างนี้

มาตั้งนานแล้วนะจ้ะ น้องหญิง..ทองจันทรา

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : จริงด้วยเพคะ...

****

ค่ำวันนั้น

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่เพคะ..รัชทายาท เสด้จมาเยี่ยมลูก กับพระโอรส

บ้างหรือไม่เพคะ

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : ยังเลยจ่ะ..ยังประทับอยู่ที่ตำหนักกับพวกนางสนม เลยจ่ะ

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : ลูกไม่อยากจะทนกับสภาพ ของพี่ชายใหญ่ แล้วนะเพคะ

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : ลูกหญิง..เจ้าจะทำการใดอีกเล่า

อย่าลืมสิ..บัดนี้ เจ้าได้ให้กำเนิด รัชทายาทรุ่นต่อไปแล้วนะจ้ะ

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : ลูกยังสาว ยังสวย..จะให้ลูกจมปลักอยู่กับ ผู้ชายเสเพล

เช่นพี่ชายใหญ่..ลูกทนไม่ได้หรอกเพคะ..

เสด็จแม่ รอดูต่อไปเถิดเพคะ..

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : จักทำการอันใด..ขอให้นึกถึง ลูกน้อย ของเจ้าด้วยนะจ้ะ 

ลูกแม่..เจ้าหาใช่ ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วนะจ้ะ

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : ลูกรู้ดีเพคะ..ว่า สิ่งที่ลูกกำลังจักทำ คืออันใด..

เสด็จแม่ขอได้ทรงเป็นห่วงลูกเลยเพคะ..

***

วันรุ่งขึ้น

พิกุลทอง : กระไรเพคะ..พระชายา

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : ขนมที่ข้า ทำเอง..

เจ้าเพียงแต่ ยกสำรับนี้ ไปที่ตำหนักรัชทายาท เท่านั้น

และต้องคอยดูว่า รัชทายาท เสวยจนหมด

เจ้าถึงค่อยกลับมา

รู้ไหม..

พิกุลทอง : รับด้วยเกล้า เพคะ

***

ค่ำวันนั้น

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : 

ร้อน ร้อน...ทำไม ข้าร้อนรน เช่นนี้

ตู้ม ตู้ม

เสัยงน้ำกระเด็นเซ็นซ่าน จากอุทยาน ท้ายตำหนักรัชทายาท

***

วันรุ่งขึ้น

พิกุลทอง : พระชายาเพคะ..แย่แล้ว แย่แล้ว

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : เจ้าอย่าได้ตื่นตระหนก

ข้า รู่สิ่งที่เจ้ากำลังจักบอกแก่..

ขอเพียงแค่เจ้า ไม่บอกใคร..ครอบครัวของเจ้า จักได้เสวยสุข

ไปจวบจนชีวิต หาไม่

หากแม้น เจ้าแพร่งพราย ให้ผู้ใดได้ล่วงรู้..แม้แต่น้อย

ผล มันจะกลับกัน โดยสิ้นเชิง

เจ้าเลือกเอาเถิด..แม่พิกุลทอง..

พิกุลทอง : เพ..เพ..เพคะ พระชายา..

***

สายวันนั้น

พระอัครมเหสี ทองจันทรา : ลูกหญิง..เจ้าบอกความจริงแม่มาเสีย

เป็นฝีมือของเจ้า..ใช่หรือไม่

เพราะเหตุใด..เจ้าถึงได้กลายเป็นคนร้ายกาจ เช่นนี้

เจ้าเพิ่งจักอายุ ได้ 14 ชันษา

เจ้าจักคิดการใหญ่ แล้วรึ...เจ้าเชื่อแม่เถิด..หยุดคิดเสีย ตั้งแต่บัดนี้

ถือว่า..แม่ขอร้องนะจ้ะ...

พระชายา เพลินพิศจิตราลัย : ลูกหาได้ต้องการเป็นแค่ช้างเท้าหลังนะเพคะ

เสด็จแม่...ลูกจะต้องได้เป็น..มากกว่านั้น

ลูกไม่กล้าจักเป็น..ลูกทรพี หรอกเพคะ..เสด็จแม่

พระนางอย่าได้ทรงเป็นห่วง..

ลูกยังปรารถนาจักให้ พระนาง..ทรงอยู่เป็น..แม่เมือง ต่อไปเพคะ..

อย่าทรงกังวล ไปนักเลยเพคะ..