หญิงงามเมือง (3) -- น 28+

กลางป่าใหญ่ แห่งเมืองพัชรปุระ

ริมลำธาร

ใกล้พลับพลาที่ประทับ พระสนมเอก ทองจันทรา

พระสนมเอก ทองจันทรา : ลูกหญิง..เจ้าเห็นพระพักตร์ของพระอัครมเหสี หรือไม่จ้ะลูก

เพลินพิศจิตราลัย : กระไรรึเพคะ..เสด็จแม่

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ก็พระธิดา..มิได้ทรงสังเกตถึงพระอาการประชวรของพระอัครมเหสี

เลยหรือเพคะ..หม่อมชั้นว่า..หากเสด็จนิวัติพระนคร คงจะ..

เพลินพิศจิตราลัย : กระไรรึ แม่นม..มัวแต่ อ้ำอึ้ง อยู่ได้..

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ก็อาจจะมีงานพระศพ..นะสิเพคะ..

ก็พระพักตร์ของพระนาง มิทรงสู้ดีเลย

ใคร ๆ ก็ต่างรู้ดีว่า..ครานี้ พระนางอาจจักมิรอด..ถึงงานพระราชพิธีสมโภชพระนคร

นะสิเพคะ..

พระสนมเอก ทองจันทรา : ไม่เอาละ แม่นม..เจ้าอย่าพูดเรื่องมิเป็นมงคล สิจ้ะ

เข้าป่า อย่าถามหาผี นะจ้ะ..เดี่ยวลูกข้า พลอยตกอกตกใจ กันหมด

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่ทรงลืมไปแล้วหรือเพคะ 

ว่า ลูกสำเร็จวิชชา เรียกภูติผีปีศาจ

และการทำเสน่ห์ น้ำมันพราย แล้วนะเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : แม่รู้จ่ะ..แต่เจ้าก็ยังเด็ก อายุก็เพียง 12 ชันษา

อยู่เลยนะลูกหญิง..เจ้าอย่าได้ลืมสิจ้ะ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา..ทรงมีปฏิภาณไหวพริบดีเลิศ

พระนางอย่าได้ทรงเป็นห่วง เลยเพคะ

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จแม่..ลูกขอไปเดินเล่น ริมลำธารหน่อยนะเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : เจ้าอย่าไปเล่นพิเรน อันใดให้ใครแตกตื่นอีกนะจ้ะ

แม่กลัวความลับของเรา รั่วไหล...น่ะจ่ะ

เพลินพิศจิตราลัย : เรื่องที่ลูก แอบฝึกวิชชาไสยดำ นะหรือเพคะ..

ทรงอย่าได้ห่วงไปเลย..555

***

ริมลำธาร

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

น้องหญิง..เพลินพิศ..เจ้าอยู่เพียงลำพังหรือจ้ะ คนดี

เพลินพิศจิตราลัย : อุ๊ย..ว๊าย..

(เพลินพิศ สะดุ้งด้วยความตกใจจนเกือบจะพลัดตกจากฝั่งน้ำ

แต่ดีที่ รัชทายาท เกี่ยวมือไว้ได้ทัน)

เพลินพิศจิตราลัย : ขอบพระทัย เสด็จพี่ใหญ่ มากนักเพคะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

ข้าสิ ต้องขอโทษเจ้า..ที่เกือบจะทำให้เจ้า ได้รับอันตราย

เพลินพิศจิตราลัย : อย่าทรงเสียพระทัยไปเลยเพคะ

หากน้อง..ตกน้ำ ก็ดีสิเพคะ..

จะได้หาเรื่องเล่นน้ำ อยู่พอดีเลยเพคะ 

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เจ้ายังแก่นแก้ว เกินลูกทุกองค์ของเสด้จพ่อ จริงนะ

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จพี่ใหญ่..มีกิจธุระอันใดหรือเพคะ

จึงเดินมาถึงที่ตรงนี้ได้นะเพคะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

พี่..ก็อยากออกมาเดินนะสิ

บังเอิญ มาพบกับเจ้าเข้านี่แหละ

เพลินพิศจิตราลัย : น้องกำลังอยากเล่นน้ำ พอดี

เสด็จพี่..เล่นกับน้องได้หรือไม่ เพคะ

นะ เพคะ...นะ เพคะ

(ยังไม่ทัน ที่ รัชทายาท จะตอบตกลง

เพลินพิศ ก็ดึงมือ ของเขา ลงไปในน้ำด้วยกัน)

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

น้องหญิง...พี่เปียกหมดเลย..

เจ้านี่...ขี้โกง ที่สุด 555

(เขา ก็กวักน้ำ ใส่เพลินพิศ..

ทั้งสอง จึงเล่นน้ำด้วยกัน อย่างเพลิดเพลิน)

***

พลับพลาที่ประทับ พระสนมเอก ทองจันทรา

แม่นม ปิ่นสุมาลี : อุ๊ย ตายแล้ว..พระธิดา..เพคะ

พระองค์ทรงไปทำกระไรมา..ถึงได้เปียกปอน

ไปทั้งองค์ เช่นนี้ เพคะ

เพลินพิศจิตราลัย : ก็เล่นน้ำกับเสด็จพี่ชายใหญ่ นะสิ

แม่นม..เจ้าว่า พระองค์ ทรงน่ารัก ไหมจ้ะ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา..อย่าตรัสให้ใครได้ยิน

เชียวนะเพคะ..โดยเฉพาะ พระมารดา นะเพคะ

พระสนมเอก ทองจันทรา : กระไรกัน..ตายแล้ว ลูกหญิง

เจ้าไปเล่นน้ำมารึ..แล้วถึงไม่ให้พี่เลี้ยง ตามไปอยู่ด้วยเล่า

เกิดตกน้ำตกท่า ไป..จะมีผู้ใดล่วงรู้..ยิ่งบ้านป่า เช่นนี้ด้วย

แย่จริง ๆ...ลูกแม่ เนี่ย

แม่เป็นห่วง รู้ไหมจ้ะ คนดี

เพลินพิศจิตราลัย : ลูกขอประทานอภัยเพคะ..

พระสนมเอก ทองจันทรา : ทีหน้าทีหลัง เจ้าอย่าทำเช่นนี้อีกนะจ้ะ

เพลินพิศจิตราลัย : เพคะ..เสด็จแม่

เสด็จแม่ ว่า เสด็จพี่ชายใหญ่ เป็นคนดีไหมเพคะ...

พระสนมเอก ทองจันทรา : ทำไมรึ..เจ้าถึงถามแม่ เช่นนั้น

เพลินพิศจิตราลัย : หามิได้ เพคะ

***

พลับพลาที่ประทับของพระอัครมเหสี ปัถมาพร

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : แม่มีความสุขที่สุดเลยจ่ะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เสด็จแม่..ต้องทรงหายประชวรไว ๆ 

นะพระเจ้าข้า..

ท้าววิเรณสูรย์ : แน่นอน..แม่ของเจ้าต้อง หายวันหายคืน เป็นแน่

รัชทายาท..ลูกพ่อ

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : ขอบพระทัย เสด็จพี่มากนะเพคะ

ที่ทรงประทานพระราชนุญาต ในครั้งนี้..

ท้าววิเรณสูรย์ : อันใดที่เป็นความสุขของเจ้า..พี่ย่อมให้เจ้าได้เสมอ

น้องหญิง..ที่รักของพี่

***

รุ่งเช้า วันเสด็จกลับ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เสด็จแม่...ทรงฟื้นสิพระเจ้าข้า...

หมอหลวง หมอหลวง...

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..ปัถมาพร...เจ้าอย่าเป็นอันใดไปนะ

หมอหลวง อรุณฤทธา : พระนางทรงอ่อนแอมากเลยพระเจ้าข้า

คงต้องรีบพาพระนางเสด็จให้ถึง พระนคร...โดยไว 

พระเจ้าข้า..องค์เหนือหัว

ท้าววิเรณสูรย์ : ขุนวังนรชิต ถ่ายทอดคำสั่ง

ข้าจักพาพระอัครมเหสี เสด็จนิวัตพระนครบัดเดี๋ยวนี้

ขุนวังนรชิต  : รับด้วยเกล้า..พระเจ้าข้า

***

เส้นทางนิวัติพระนคร

ขบวนเสด็จ พระสนมเอก ทองจันทรา

พระสนมเอก ทองจันทรา : โถ โถ..พระอัครมเหสี จักมิทรงตายสิ้นลงกลางป่า

ก่อนจะถึงวังหลวง นะเพคะ..555

เพลินพิศจิตราลัย : ดีสิเพคะ..เสด็จก็จะได้ครอบรอง ตำหนักกลาง เสียที..55

แม่นม ปิ่นสุมาลี : จริงเพคะ...พระสนมเอก พระธิดา 555

***

พระนครหลวงแห่งพัชรปุระ

วังหลวง

พระตำหนักกลาง ที่ประทับ องค์อัครมเหสี ปัถมาพร

ท้าววิเรณสูรย์ : น้องหญิง..ปัถมาพร...เจ้าอย่าเป็นอันใดไปนะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เสด็จแม่...ทรงฟื้นแล้ว พระเจ้าข้า...

ท้าววิเรณสูรย์ : โถ น้องหญิง..พี่เป็นห่วงเจ้าที่สุด

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : น้องอยู่ที่ไหน เพคะ เสด็จพี่

ท้าววิเรณสูรย์ : โถ น้องหญิง..เจ้าหลับใหล ไปนาน...จนพี่คิดว่าต้องเสียเจ้าไปแล้วเสียอีก

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : น้องฝันว่า..เดินทางไปแดนสุขาวดีแล้วเพคะ

ที่นั่น ช่างสะอาด บริสุทธิ์..น้องได้พบกับ เทพบุตร องค์หนึ่ง

ท่านบอกว่า..ข้า ยังไม่ถึงเวลา ที่จะไปอยู่ที่นั่น..

แต่ก็อีกไม่นานนักหรอกเพคะ...เทวดา พระองค์นั้น

จักมารับหม่อมชั้น..ด้วยองค์เอง

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เสด็จแม่..อย่าทรงตรัสเช่นนั้นอีกนะ พระเจ้าข้า

ลูกไม่ยอมให้ พระองค์ สิ้นพระชนม์เป็นแน่แท้

หมอหลวง จริงไหม..ฮ่ะ

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : ลูกมโหทร..เจ้าต้องเข้าใจสัจธรรมของมนุษย์เรานะจ้ะ

ไม่มีใครจักยืนยง ได้เกิน 100 ชันษา..หากโรคภัย ไม่มาพรากเอาชีวิตของเราไปก่อน

พอถึงเวลานั้น..อย่างใด แม่ก็จำต้องจากเจ้าเข้าสักวัน

อย่าได้ร้องไห้ แก่การจากไปของแม่ เลยนะจ้ะ ลูกยา...

แม่จักคอยอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ

ขอให้เจ้า..มองขึ้นไปบนฟากฟ้า บนนั้น

แม่จะคอยดูเจ้าอยุ่บนนั้น..เข้าใจไหม

ท้าววิเรณสูรย์ : โถ น้องหญิง..วันนี้เจ้าพักก่อนเถอะนะจ้ะ คนดีของพี่

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : มีสิ่งหนึ่งที่น้องอยากเห็น ก่อนตาย

ก็คือ การเห็นลูกชายคนเดียวของเรา ได้เป็นฝั่งเป็นฝา

ท้าววิเรณสูรย์ : เจ้าได้เลือกใครไว้แล้ว หรือยัง..

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : เจ้าหญิงแก้วกุดั่นวรรณไฉไล...แห่ง..อรุโณทัยปุระ

ท้าววิเรณสูรย์ : ได้สิ..พี่จักส่งสินสอด ไปทูลเชิญ เจ้าหญิง

ให้มาเสกสมรสกับลูกของเรา

โดยเร็ววัน..

พระอัครมเหสี ปัถมาพร : วันนี้เลยเพคะ..น้องคงจักรอต่อไปไม่ไหวแล้ว

นะเพคะ..เสด็จพี่...ทำเพื่อน้อง ได้ไหมเพคะ

ท้าววิเรณสูรย์ : ได้จ่ะ...ได้..เพื่อคนดีที่พี่รัก..

***

ตำหนักพระสนมเอก ทองจันทรา

แม่นม ปิ่นสุมาลี : พระธิดา เพคะ...พระธิดา...

พระสนมเอก ทองจันทรา : กระไรรึ แม่นม..

ร้องลั่นตำหนัก เชียวจ้ะ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : ขอประทานอภัยเพคะ พระสนมเอก

บัดเดี๋ยวนี้..องค์เหนือหัวได้ให้ ราชทูต ไปทูลขอ 

เจ้าหญิงแก้วกุดั่นวรรณไฉไล...แห่ง..อรุโณทัยปุระ

ให้มาเสกสมรสกับ องค์รัชทายาท 

แล้วนะเพคะ

เพลินพิศจิตราลัย : จริงรึ แม่นม

ข้า จักมิยอมให้ผู้ใด ได้ เสด็จพี่ชายใหญ่ไปครอบครอง

นอกจากข้า เป็นแน่

แม่นม...เจ้านำจดหมายนี้ ไปมอบให้องค์รัชทายาท

แต่ เจ้าอย่าได้เปิดอ่านก่อนนะ..

แม่นม ปิ่นสุมาลี : มันคือกระไรเพคะ

เพลินพิศจิตราลัย : ไปทำตามที่ข้าสั่งเถิด

เร็วสิ..ชักช้า จักเสียการ..เร็วสิ

แม่นม ปิ่นสุมาลี : เพ..เพคะ พระธิดา

***

ตำหนักที่ประทับ องค์รัชทายาท

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

กระไรรึ..แม่นม 

แม่นม ปิ่นสุมาลี : จดหมายจากพระธิดาเพคะ รัชทายาท

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

ขอบใจเจ้ามาก

แม่นม ปิ่นสุมาลี : หม่อมชั้น..ทูลลา เพคะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

เจ้า ไปเถอะ...

***

ข้อความในจดหมาย

"มาพบน้องที่ตำหนัก เจริญภิรมย์ ได้หรือไม่เพคะ"

***

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

น้องหญิง..มีกระไร จักต้องการพบข้า กันหนอ

***

พระตำหนัก เจริญภิรมย์

พระราชอุทยานหลวง ภิรมย์สวรรค์

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จพี่ชายใหญ่..ทรงมาตามที่ น้องขอ จริงด้วย

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :

น้องหญิง..มีกระไร จักต้องการพบข้ากันจ้ะ คนดี

เพลินพิศจิตราลัย : พี่ชายใหญ่ จักทรงเสกสมรส

กับเจ้าหญิงแห่ง อรุโณทัย จริงหรือเพคะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : ก็เป็นพระประสงค์ของเสด็จแม่ นะสิ

เพลินพิศจิตราลัย : น้องรักพี่ชายใหญ่ นะเพคะ

อย่าได้ทรงเสกสมรส กับนางเลยนะเพคะ

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : 

จริงรึ...แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ...

เพลินพิศจิตราลัย : ก็หาได้ผิดจารีตนครบาล เลยนี่เพคะ

ที่เราทั้งสองจักได้ร่วมหอกันนะ

น้องเป็นสาว แล้วนะเพคะ..พี่ชายใหญ่

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : 

เจ้าจะทำเช่นนั้น ทำไม...

นุ่งผ้า..เสียสิ..น้องหญิง

เพลินพิศจิตราลัย : น้องจักให้เป้นปอดบวใตายไปเสีย

เพราะพระองค์จักทรงร่วมหอกับหญิงอื่น

น้องรักพี่ชายใหญ่ นะเพคะ...

น้องยอมเป็นของพี่ชาย..เพียงคนเดียว..

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ : 

เจ้าจักทำอันใด ข้า...

ถอยออกไปเถอะ..น้องหญิง..เพลินพิศจิตราลัย

สงบอารมณ์ของเจ้าเสีย..

พี่คิดกบเจ้า..แค่พี่น้อง นะ

อย่ากระทำต่ำช้าเยี่ยงหญิงคณิกา สิจ้ะ คนดีของพี่

เพลินพิศจิตราลัย : น้องไม่ยอม...

(เพลินพิศ พกน้ำอบหอม ผสมยาเสน่ห์มาด้วย

นางจึงใช้สิ่งนี้ ราดลงไปที่องค์ของรัชทายาท)

เพลินพิศจิตราลัย : เสด็จพี่ชายใหญ่...

องค์รัชทายาท มโหทรอุทัยสวรรค์ :  กระ..ไร..รือ..น้องหญิง

(บัดเดี๋ยวนี้..องค์รัชทายาท ตกอยู่ในมนตร์ของ เพลินพิศ

จนหมดสิ้น)

เพลินพิศจิตราลัย : ยอมเป็น..ของน้องนะเพคะ 555555

***